Poradnik do plemion

Nie jest problemem założyć plemię. Ale prowadzić je tak by lało inne plemiona to już jest nie lada wyczyn.
Niestety przy najlepszej organizacji, jeśli członkowie załogi są niezaangażowani sukcesu nie będzie… ale zawsze można się postarać o takich członków którzy chętnie przyłączą się do wspólnej chwały Twojego plemienia.
Po pierwsze w pierwszych tygodniach musisz poświęcać minimum 3 godziny dziennie na administrację plemienia – jeśli nie masz na to czasu – odpuść sobie.
Po drugie pamiętaj, że nikt nie lubi jak się nim rządzi więc staraj się tak kierować ludźmi by tego nie zauważyli. Pozwól by każdy członek poczuł się ważny. Pytaj o zdanie członków, zwłaszcza w sprawach które dotyczą ich bezpośrednio – sojusz, PoN, rekrutacja. Gracze muszą wiedzieć, że to dla nich tworzysz to wszystko, im grę chcesz ułatwić i dać pole rozwoju.
Po trzecie – autorytet. To podstawa jeśli chcesz by gracze liczyli sie z Twoim zdaniem i szanowali Twoje decyzje. Pamiętaj by nie działać pochopnie, emocjonalnie. Wszystko dokładnie analizuj i przedkładaj dobro plemienia nad własne.
Po czwarte – zgranie. Najłatwiej dążyć do tego przez wspólną grę. Wymagaj wysyłania pomocy (tam gdzie jest potrzebna), organizuj wspólne akcje offowe, tak by każdy po kolei osiągał z tego zysk. Pamiętaj, że nie wystarczy powiedzieć „atakujemy” czasem należy wyznaczyć cel, określić czas dotarcia offa (lub deffa) – im więcej ćwiczycie na początku, tym lepiej będzie wam szło później.
Po piąte – sprawdzanie członków. Uważam za konieczne. nie znacie sie, nie wiecie jakimi jesteście graczami więc Ty musisz wiedzieć o nich jak najwięcej. musisz wiedzieć kto jak buduje wioskę, jak kto rozwija wojo, podpowiedzieć czego oczekujesz, wynegocjować kompromis.
Po szóste wydalenie z plemienia. Nawet jeśli ktoś jest graczem top1 w plemieniu musi przestrzegać prawo – jeśli tego nie robi a Ty pozwolisz by nadal był waszym członkiem stracisz szacunek u reszty i plemię zacznie się sypać.
Zawsze informuj graczy o decyzjach i uzasadniaj je – każdy ma prawo wiedzieć co sie dzieje i dlaczego tak sie dzieje.
Jak zacząć?
Na początek spróbuj zwerbować graczy znanych Ci z innych światów, nawet jeśli nie chcą grać dłużej na tym świecie będą stanowili „wabik” dla innych – ważne by szybko się rozwijali przez pierwszy miesiąc. Jeśli nie masz takich znajomych, porozmawiaj z wyróżniającymi się graczami w Twojej okolicy. Dobrze by było żeby osoby te miały minimum 17 lat, były aktywne czasowo i doświadczone w grze. Na początku rekrutacją, dyplomacja i administracja plemienia możesz zajmować się sam, ale z czasem będzie Ci potrzebna pomoc, wiec zacznij szukać wśród swoich członków takich ludzi którym powierzysz takie zadania.
Pamiętaj że nie potrzebujesz w radzie graczy którzy ślepo patrzą na Twoje decyzje i je powielają. Potrzebujesz graczy o odmiennych poglądach z którymi będziesz mógł dyskutować. Dzięki temu będziesz miał pewność że nie tylko dla Ciebie liczy się to plemię i kiedy Ciebie zabraknie, będą ludzie którzy pociągną to dalej.
Forum
Przede wszystkim zakładki takie jak: ogólne (sprawy dotyczące plemienia, ustalenia, decyzje), pomoc (gracze proszą o pomoc), atak (gracze chwalą się swoimi osiągnięciami, z czasem organizują tam wspólne akcje), karczma (czyli wszystko co nazywamy spamem), archiwum (stare tematy, których się nie usuwa a przenosi właśnie do tej zakładki), rada (ukryte forum dla rady).
Rekrutacja
Nie ma pospiechu.  Sprawdzajcie graczy z top 50 kontynentu, sprawdzajcie ich rankingi agresora, rozmawiajcie z nimi. Nic na siłę. Ważne by zdobyć tylko tych aktywnych i doświadczonych. Rekrutacje należy zacząć dopiero kiedy na kontynencie pojawia się gracze mający po 400 – 600 punktów, wtedy łatwiej stwierdzić kto gra aktywnie a kto tylko pyka.
Powyższe uwagi to jedynie podpowiedź jak stworzyć solidny fundament. Reszta zależy od tego jak bardzo zaangażujecie się w grę, jak daleko potraficie przewidzieć rozwój na świecie – w tym celu dobrze jest tworzyć na bieżąco mapki poglądowe i rozmawiać z innymi plemionami.
Nie ma jednak utartego sposobu na sukces – w większości wypadków poza dobrą organizacją potrzeba jeszcze szczęścia.